Opgroeien van baby tot volwassene

Na onze geboorte doorlopen we de ontwikkelingsfases van zuigeling, peuter, kleuter, schoolkind, jong volwassene naar volwassene. De dingen die we meemaken zorgen voor een aanpassing van ons gedrag. Sommige veranderingen zijn positief en anderen beïnvloeden ons negatief.

Copingsmechanismes en patronen

Elke fase heeft zijn eigen ontwikkelingsaspecten en behoeftes. Wanneer deze niet vervuld worden kunnen er beschadigingen ontstaan. Deze beschadigingen neem je mee tot in de volwassenheid. Dit kan invloed hebben op ons functioneren. Patronen en copingsmechanismes werken door tijdens een scheef gegroeide ontwikkeling. Dit kan zich uiten in destructief gedrag, verslavingen, psychische stoornissen en het verliezen van levensenergie.

Wanneer we opgroeien zal de zuigeling, peuter, kleuter, schoolkind of
jong volwassene nog steeds deel van ons uitmaken. Dingen die we mee
gemaakt hebben, ons eigen gemaakt hebben, het verdriet en trauma’s
bevinden zich in ons geheugen. Ons perspectief is hierop gebaseerd. Het
is van belang te weten welke overtuigingen, patronen en
copingsmechanisme je in de loop de jaren ontwikkeld hebt. Vooral is van
belang te kijken welke helpend zijn en welke niet. Wanneer je als kind
een trauma oploopt, ontwikkel je een overlevingsmechanisme. Dat is voor
dat moment helpend, maar is dat later nog steeds noodzakelijk?

Oefening voor herstel en onderzoek

Soms zitten er trauma’s en/of overtuigingen in ons, waar we helemaal
niet bewust van zijn. Een mooie oefening om de gevoelens van het kind in
jezelf te onderzoeken werkt als volgt. Schrijf met je dominante hand
vanuit je volwassen persoon een brief naar het kind in jezelf en maak
gebruik van pen en papier. Lees deze eerst hard op en schrijf daarna een
brief met de niet-dominante hand als antwoord vanuit je kind naar je
volwassene. Lees de brief vanuit het kind ook hard op. Dit kan een
emotioneel een heilzaam proces zijn. Er kunnen dingen uitkomen waar je
je geheel niet van bewust bent.

Voorbeeld

Hieronder een een brief van een cliënt. Uiteraard met toestemming en onder een fictieve naam gepubliceerd

Lieve kleine Paul

Lieve kleine magische Paul. Het spijt mij dat ik je altijd raar en eng gevonden heb. Het spijt mij dat ik altijd maar serieus wilde zijn. Het spijt mij dat ik bang voor je was…… bang dat je te ver zou gaan. Het spijt mij dat we zo weinig lol hebben gehad samen. Dat we zo weinig gespeeld hebben samen. Bang en geen tijd. De momenten dat je er namelijk wel was, waren de mooiste momenten uit mijn leven. Sorry dat ik je verwaarloosd hebt. Ik had het te druk of het was uit angst. Het kwam door schaamte en ik was bang om raar gevonden te worden. Ik was ook te druk bezig te zijn met andere en hun problemen. Jij bent namelijk het belangrijkste voor mij! Ik laat jou nooit meer in de steek!

Lieve grote Paul

Het is goed, Ik begrijp het, maar zullen we dan nu lol gaan maken?

Het was voor Paul een hele openbaring. Hij wist eigenlijk helemaal
niet dat hij bang was voor het kind in hem. Maar de grootste realisatie
zat in de laatste zin. Ik laat jou nooit meer in de steek. Paul
realiseerde zich dat hij nu volwassen is, en altijd op zich zelf kon
rekenen en bouwen! Dat hij niet meer afhankelijk is van een ouder. Zelf
vond het mooi om te zien hoe vergevingsgezind het kind in Paul is.

Ondersteuning nodig?

Wil je zelf graag onderzoeken welke copingstijlen jij gebruikt? Welke copingstijlen je helpen en welke geen bijdrage leveren? Wil je onderzoeken welke overtuigingen en overlevingsmechanisme je hebt ontwikkeld?. Wij van PWR coaching of triptherapie kunnen je daar bij helpen.